Κείμενο: Νίνα ΚουλετάκηΠώς βαριέμαι σ’ αυτήν την παραλία. Ποτέ δε συμβαίνει τίποτα. Πέρασε ολόκληρο το φθινόπωρο κι ολόκληρος ο χειμώνας, ήρθε η άνοιξη κι εγώ κολλημένος εδώ, στην άμμο. Κι όσο σκέφτομαι πόσο ωραία ήταν η ζωή μου πριν καταλήξω εδώ, τόσο ματώνω μέσα μου.
Φτιάχτηκα σε μια χώρα της Ανατολής, από μικρά παιδικά χεράκια. Πολλά μικρά παιδικά χεράκια, που συναρμολογούσαν το Ποδοσφαιράκι. «Little Football» έγραφε στο κουτί. Εντάξει, δεν το έλεγες ακριβώς κουτί, η σωστή λέξη είναι «συσκευασία». Μια χάρτινη βάση, χρωματιστή, με τα γράμματα, μετά εγώ κι οι φίλοι μου και μετά εκείνο το διαφανές χοντρό πλαστικό, που μας κρατούσε στη θέση μας.
Ήταν πολύ ωραίο το Ποδοσφαιράκι! Εγώ κι άλλοι δέκα σαν εμένα, ντυμένοι στα κατακόκκινα και λαμπεροί κι άλλοι έντεκα στα μπλε, εξίσου γυαλιστεροί. Όλοι ισορροπούσαμε πάω στις μπάλλες μας, άρχοντες του γηπέδου! Ένα ελατήριο ήταν καλά κρυμμένο στο κάτω μέρος μας και μια μπάλα χοροπηδούσε ανάμεσά μας. Αυτό που είχαμε να κάνουμε ήταν να ταλαντευτούμε στο ελατήριό μας και να την εξφεσδονίσουμε στα δίχτυα του αντιπάλου. Ωραίο ποδοσφαιράκι! Ωραίες μέρες!
Τα χεράκια που μας έφτιαχναν μας έβαζαν, πολλά Ποδοσφαιράκια μαζί, σε μεγάλες κούτες, τις έκλειναν με ταινία και τις έστελναν σ’ ολόληρο τον κόσμο. Η κούτα με το δικό μου Ποδοσφαιράκι έφτασε στην Ελλάδα, σ’ ένα μεγάλο μαγαζί κι από εκεί –οι φίλοι μου κι εγώ- σ’ ένα μικρό σπίτι και στα χέρια του Αντώνη. Χαρά ο Αντώνης! Μας έβγαλε από το πλαστικό και στρώθηκε στο πάτωμα να παίξει μαζί μας.
Διάλεγε για δική του πάντα την ομάδα μου, τους κόκκινους και νομίζω πως ήμουν ο αγαπημένος του. Η θέση μου στο γήπεδο τον βοηθούσε να κάνει ντιιιιιιν! με το ελατήριό μου και να βάζει την μπάλα στα δίχτυα των μπλε. Ώρες κι ώρες έπαιζε μαζί μας, πότε μόνος του, πότε με τον αδελφό του, πότε με κανέναν φίλο του. Από τα Χριστούγεννα, που μας απόκτησε, είμαστε το καλύτερό του παιχνίδι. Κι όταν ήρθε το καλοκαίρι κι έφυγε για το νησί του παππού του για διακοπές, μας πήρε μαζί του.
Εδώ, στο νησί, έγινε το κακό. Εκείνη την ημέρα είχε ο Αντώνης το Ποδοσφαιράκι μαζί του, στη θάλασσα. Μετά το κολύμπι, καθόταν στη σκιά της ομπρέλας κι έπαιζε. Και ξαφνικά, πάνω που μ’ έχει λυγίσει πολύ και μ’ αφήνει για ν’ ακουστεί το ντιιιιιιν! και να χτυπήσω τη μπάλα, βγαίνει όλο το ελατήριο από τη βάση και πετάγομαι μέτρα μακριά, πέφτοντας πάνω στην καυτή άμμο. Μαζί μου πετάχτηκε κι ο Αντώνης. Έτρεξε προς την κατεύθυνσή μου αναζητώντας με.
Ήμουν ήδη θαμμένος στην άμμο, όχι πολύ βαθειά αλλά δεν φαινόμουν. Ένας άντρας με πλαστικές σαγιονάρες με πάτησε και με βούλιαξε. Ο Αντώνης δεν με βρήκε κι όσο κι αν φώναζα δεν με άκουγε. Στο τέλος έφυγε κι εγώ απόμεινα εκεί, στην παραλία, μισοθαμμένος στην άμμο.
Το καλοκαίρι τέλειωσε, η παραλία άδειασε, μείναν μόνο τα σκουπίδια των ανθρώπων κι οι γόπες απ’ τα τσιγάρα τους. Η καινούρια μου οικογένεια ήταν πλαστικές σακούλες μισοσκισμένες, κάτι σπασμένα πλαστικά μαχαιροπήρουνα, άδεια πλαστικά μπουκάλια. Όλο τον χειμώνα μας έδερνε ο άνεμος, κάποιους από εμάς τους πήρε η θάλασσα, δεν ξέρω που τους πήγε. Εμένα έπεφτε πάνω μου η άμμος, σκληρή, άγρια, μου ξεθώριασε το αστραφτερό μου κόκκινο, μου θάμπωσε τη μπάλα, μου σκούριασε το ελατήριο. Μα το χειρότερο ήταν αυτή η αβάσταχτη μοναξιά…
Πώς βαριέμαι σ’ αυτήν την παραλία. Ποτέ δε συμβαίνει τίποτα. Πέρασε ολόκληρο το φθινόπωρο κι ολόκληρος ο χειμώνας, ήρθε η άνοιξη κι εγώ κολλημένος εδώ, στην άμμο. Κι όσο σκέφτομαι πόσο ωραία ήταν η ζωή μου πριν καταλήξω εδώ, τόσο ματώνω μέσα μου.
Μπα; Τι συμβαίνει; Τόσος κόσμος ξαφνικά στην παραλία; Μα δεν είναι καλοκαίρι ακόμη, δεν καίει ο ήλιος, δεν άρχισαν οι άνθρωποι τα μπάνια. Τι κάνουν; Μαζεύουν τα σκουπίδια; Καθαρίζουν την παραλία; ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ! Πού θα πάω; Πού θα βρεθώ; Να, να ένα κορίτσι έρχεται προς το μέρος μου, τι όμορφη που είναι! Ας με δει, Θεέ μου, ας με πάρει! Ας με σκοτώσει ακόμη, οπουδήποτε και οτιδήποτε θα είναι καλύτερο από αυτό που ζω εδώ. Με είδε. ΜΕ ΕΙΔΕ! Σκύβει επάνω μου, με παρατηρεί, με πιάνει, με σηκώνει, τινάζει την άμμο από το κόκκινό μου, με σκουπίζει στη μπλούζα της. Χαμογελάει. Μου χαμογελάει! Χώνει το ελατήριό μου στην άμμο, σκύβει, ξαπλώνει μπροστά μου και με φωτογραφίζει.
Λες να με πάρει μαζί της; Λες να παίξω πάλι ποδοσφαιράκι; Ε; Λες;
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Plastic bag
The low weight combined with the high endurance were the features that made plastic bags very popular and established them, from the 70s onwards, as one of the most striking symbols of our consumer society. The same features are the ones that make plastic bags a serious threat to the marine ecosystems. It is estimated that during 2010, the European consumers used 98.6 billion plastic carrier bags, of which 89% were single use plastic bags (Bio Intelligence Service, 2011).
According to the same report, 269 bags per person/ per year are being consumed in Greece. The excess consumption/ use of plastic bags has resulted in an increase of solid waste generation and in unsustainable use of natural resources.
Plastic bags’ microplastics
Plastic bags do not remain intact for hundreds of years in the marine environment, but they are being decomposed into countless tiny particles of diameter less than 5 mm (microplastics), over a period of months or years, due to the effect of ultraviolet radiation, waves/currents and other mechanical processes. Microplastics either end up in the sediments of the seabed or float in the water column and enter the food chain through organisms that consume them together with phytoplankton, which is of about the same size.
According to a report published by the Convention on Biological Diversity, marine litter adversely affect 663 marine species. Approximately 11% of these cases were specifically related to microplastic ingestion. Certain types of fish, birds and other animals excrete the plastic easily, but there are types that do not possess this ability because of the structure of their digestive system, causing the plastic to accumulate in their body. Microplastics form a “toxic pill” for organizations that swallow them, since, apart from the toxic substances contained in their production (combustion retardants, stabilizers, etc.) – and many of them seem to affect the hormonal system, they can accumulate on their surface persistent organic pollutants (POPs), (e.g. PCBs and pesticides such as DDT), at concentrations ten thousand times higher than the seawater surrounding them.
The journey of plastic bag
If plastic bags do not end up in landfills, they can travel very easily to the marine environment, no matter how far away from it they were discarded (e.g. in the woods, mountains, rivers, etc.). Due to their light weight and their resilience they are carried away by the wind and rain, and when they enter the sea environment they can travel long distances on the sea surface or/and in the midwater (between the sea surface and the seafloor), causing a series of adverse impacts. In studies that have been implemented in the Mediterranean Sea, around the coasts of Spain, France, Italy, and Greece, high waste concentrations have been reported (Galgani al., 1995, Ioakeimidis, et al., 2014), where about 77% of it was plastic and almost 90% of it was plastic bags.
The impacts
Plastic bags are a threat to animals and birds that inhabit the sea environment. At least 1.000.000 birds and 100.000 sea mammals are dying every year because of plastic and other debris that end up in their environment (UNEP, 2006). Animals are led to death either indirectly,-due to entrapment or injury which limits their ability to move, affecting thereby their efforts to find food or to avoid predators- , or directly through starvation, suffocation or choking.
They also cause aesthetic pollution, by reducing the tourist value of coastal areas, increase the cost of commercial fishing as they are entangled in fishing gear and cause problems in navigation and the propellers of vessels, respectively.
Another negative aspect of plastic bags is that they can offer the appropriate conditions for the migration of species of benthic macrofauna, such as shelter, food, suitable substrate or the “means of transport” for colonization, and, because of their high buoyancy, they can travel long distances by floating in seawater, which can demonstrably lead to the disruption of local ecosystems.
Find in the following Infographic interesting facts about plastic bag.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]